In deze grijze periode van december, ontvingen wij van de moeder van Eelco Blokhuis het asgrauwe bericht dat Eelco op 28 december jl. in Hospice Sravana te Doetinchem in alle rust is overleden.
Het contact vanuit Eelco met onze historische vereniging is rond 2019 op een informele wijze via onze toenmalige voorzitter, Rinus Rabeling ontstaan. Eelco had een grote betrokkenheid bij het historisch erfgoed van ons voormalig Richterambt Doesborgh.
Rond het jaar 1340 omvattende het gebied: Doesburg, Bingerden, Giesbeek, Lathum, Bahr, Bevermeer, Achter-Drempt, Voor-Drempt, Hoog-Keppel, Laag-Keppel, Hummelo, Eldrik en Angerlo. In deze laatstgenoemde plaats heeft Eelco tot zijn overlijden met zijn moeder en twee broers gewoond. Zijn zusje woont met haar gezin in Didam.
Na een periode van meedraaien binnen onze vereniging, waaronder het gastheerschap in museum De Roode Tooren besloot Eelco om in 2021 toe te treden tot het bestuur en de vacature van secretaris over te nemen. Een begrijpelijke keuze gelet op zijn juridische achtergrond en werkinteresse. Als gevolg van bestuurs- en taakwisselingen heeft Eelco deze functie in 2023 overgedragen en heeft zich als bestuurslid volledig gericht op historisch onderzoek o.a. als basis voor de inhoud van ons nieuw opgezette Magazine. Hij vormde een belangrijk onderdeel van het redactieteam.
Wat we schrijven en beweren moet kloppen
We hebben Eelco leren kennen als een bescheiden man die heel goed kon luisteren en met grote overgave en perfectie zijn taken binnen het bestuur uitvoerde. Zijn credo was om alles wat er op historisch gebied uit zijn pen maar ook die van onze vereniging kwam moest berusten op juistheid en waarheid, stond tot op het allerlaatste moment hoog in zijn vaandel, 'wat we schrijven en beweren moet kloppen'. Dat Eelco zuinig was om zijn mening te geven maakte juist, dat er meer dan serieus naar zijn opvattingen werd geluisterd.
We wisten dat Eelco al een geruime tijd ziek was, maar wanneer hij ons dan juli jl. belt met het bericht dat de medische wereld niets meer voor hem kan betekenen, dan voel je de vastigheid onder je voeten verdwijnen. Was het perspectief in juli nog zo’n 3 maanden, tijdens ons laatste bezoek, medio december, gaf Eelco aan dat hij in reservetijd leefde en dat hij dit nu ook merkbaar zo voelde. Kort voor Kerst ontvingen wij zijn laatste artikelen voor onze magazines, grotendeels tijdens de laatste weken van zijn leven geschreven. Het volgende bericht kwam op 29 december van zijn moeder, dat haar zoon in alle rust op 28 december was overleden.
Wij zijn Eelco dankbaar voor alles wat hij voor ons als historische vereniging Stad en Ambt Doesborgh heeft gedaan, dit is van blijvende historische waarde. Wij wensen zijn familie alle sterkte toe met de verwerking van dit grote verlies.
Bestuur historische vereniging Stad en Ambt Doesborgh.